Hoi Grijpskerk fans!
Afgelopen zaterdag 8 oktober mochten wij een wedstrijd spelen tegen Zwolle dames 3 in het Landstede Sportcentrum. Dan hoor ik u denken: “Wauw! Het Landstede sportcentrum, is dat die hal met een prachtig centercourt, grote, hoge tribunes én een gezellige kantine?!” Dan heeft u dat zeker goed gedacht. Echter vond het Landstede Sportcentrum dat wij onze volleybalkunsten niet hoefden te laten zien op dat prachtige centercourt, maar op een vergeten volleybalveldje met houten vloer ergens aan de zijkant van het sportcentrum. Gelukkig worden we niet snel van ons stuk gebracht en zijn we enthousiast aan de warming-up begonnen. Zonder ons Britt en Shannon hadden we afgelopen zaterdag acht meiden klaarstaan voor de wedstrijd. De wedstrijd begon met een duidelijke opdracht van onze coach Amancho: 1 of 0, ofwel alles of niets! Veel complimenten, enthousiasme en strijdbaarheid. Dat zouden we dan ook gaan laten zien op dat vergeten volleybalveldje met houten vloer. En hier begonnen we ook mee. De eerste set begon met puntjes die voor beide teams om-en-om werden gescoord. Zo liepen we tot zeker de 20 punten aardig gelijk op. De sfeer was goed, we waren enthousiast en vochten samen voor elk punt. We wisten uit te lopen tot 19-23, vonden het toen wat saai (of spannend, vult u maar in) om door te zetten tot de 25 punten en lieten de dames uit Zwolle terugkomen tot 23-23. Een time-out aan onze kant met dezelfde duidelijke boodschap: álles of niets! We wisten de set met een spannend eind binnen te slepen met 25-27. Yes, 0-1 voor!
Door naar de tweede set. We gingen voor hetzelfde enthousiasme en dezelfde vechtlust. Weer begon het gelijk op, maar Zwolle wist nu sneller het tij te keren en maakte het verschil in punten steeds wat groter. 19-10 hebben we op het telbord voorbij zien komen. Het zweet liep van onze gezichten af, we kregen de bal maar niet op de grond aan de andere kant en onze spelverdeler Melanie rende kilometers over de houten vloer om de set-ups te geven, waardoor ze een dag te vroeg de 4Mijl al had afgerond. Het lukte ons niet om de touwtjes weer in handen te krijgen en we verloren de set met 25-13.
Een flinke deuk voor ons ego, maar toch weer moed verzameld voor de derde set. Ilse mocht het spelverdelen van Melanie overnemen én we stonden weer aan de overwinningskant van het veld. Met de kennis opgedaan in de afgelopen sets bespraken we waar de ballen weggelegd gingen worden, welke speler waar serveerde en hoe we het blok zouden aanpassen. Ondanks de deuk in het ego gaven we niet op, we wilden winnen en gingen dit samen doen. En ook in het begin van de derde set ging het – u raadt het al – gelijk op met de punten. Het lukte Zwolle weer sneller dan ons om de touwtjes in handen te krijgen en steeds meer liepen ze uit. Amancho had weinig opties, een time-out of de enige wissel die we deze wedstrijd konden inzetten, de spelverdeling. Het werd de spelverdelerswissel, en Melanie kwam terug het veld in. Misschien werd Zwolle hierdoor uit het spel geraakt of konden we het blok wat verwarren. Dit lukte helaas niet. Na verwoede pogingen en misschien wel nog meer zweet dan de tweede set, kwam de achterstand tot 20-12. De derde set kwam, tot ons ongenoegen, ook op een eindstand van 25-13.
Een 2-1 achterstand, waardoor de ‘alles of niets’ instelling wel heel realistisch werd. Het lukte ons om in de vierde set onze volleybalkunsten weer tevoorschijn te toveren en de punten vielen aan onze kant. We kregen wat meer voorsprong, lieten Zwolle dan weer wat dichterbij komen, maar behielden deze voorsprong wel. We vonden ons enthousiasme weer terug, het lukte om de balletjes nu wel aan de andere kant te scoren en dreven lekker door naar een voorsprong van 15-20. Dit leek weer een beetje op het volleyballen wat we kenden en ondanks dat Zwolle nog een aantal punten kon pakken wonnen we de set met 20-25!
Zouden we de wedstrijd dan toch nog kunnen winnen…? Met de hoop dat we de 2e en 3e set uit ons geheugen hadden gewist en het enthousiasme en de focus van de 4e wel konden behouden, begon de 5e set. Niks bleek minder waar en de ballen vlogen ons om de oren. Zwolle rook bloed en we switchten van kant met een achterstand van 8-1. We wisten nog een paar puntjes bij elkaar te sprokkelen, moesten drie keer zo harden werken en verloren nog meer zweet. Het is ons helaas niet gelukt om het nog spannend te maken in de 5e set en we verloren deze met 15-6. De wedstrijd verloren met 3-2, genoeg punten om op te trainen.
Donderdag 13 oktober as.spelen we met hernieuwde energie een thuiswedstrijd tegen de dames van Flash Veendam!
Zien we u om 20.00 uur in de Bokkediek?

Groetjes, Dagmar